Sunday, January 29, 2017

Cambodia temple bayon អំពី​ព្រហ្ម​មុខ​៤ នៅ​ប្រាសាទបាយ័ន

Cambodia temple bayon អត្ថបទនេះបានដកស្រង់ចេញពីFacebook. SPKT LIV

អំពី​ព្រហ្ម​មុខ​៤ នៅ​ប្រាសាទបាយ័ន
•••••❤🇰🇭❤•••••
​    ​តាម​ទស្សនៈ​របស់​ជនជាតិ និង​អន្តរជាតិ មានមតិ​ផ្សេងៗ​គ្នា ដូចជា​រូបព្រហ្ម​នេះ​មិនមែនជា​ព្រះ​ព្រហ្មញ្ញសាសនា​ទេ រូបព្រហ្ម​នេះ​តំណាង​ឲ្យ​អ្នកថែរក្សា​ទិស​ទាំង​៤ ដែល​គេ​ហៅថា ចតុលោកបាល គឺ​អ្នក​ដែល​ការពារ​ទិស​ពិភពលោក មុខ​៤​យាម​ទិស​ទាំង​៤ នៃ​ចក្រ​វា​ឡ ។​
​    ​អ្នកនិពន្ធ​ខ្លះ​គេ​យល់ថា រូប​ទាំងអស់នេះ ដែល​យើង​មើលឃើញ​ញញឹម​ស្រស់​រាក់ទាក់​រក​ពុទ្ធសាសនិក​ទាំងឡាយ ជា​រូបដំណាង​ឲ្យ​ស្តេច​ព្រះបាទ​ជ័យ​វរ្ម័នទី​៧ ខ្លួន​អង្គឯង ព្រោះ​លក្ខណៈ​របស់​ស្តេច​ជ័យ​វរ្ម័នទី​៧ យើង​បានឃើញ​រូ​ច​សំណាក់​គង់​ពេន​ភ្នែន​ក្នុង​កាយវិការ​ធ្យាន​មុ​ទ្រៈ ឬ​ធ្វើ​សមាធិ ដែល​គេ​ហៅថា ពុទ្ធ​រាជ​ដែលជា​ព្រះពុទ្ធ និង​ជា​ស្តេច​ផែនដី​ផង ។​
​    ​គំនិត​មួយទៀត ក្នុងចំណោម​រូប​ទាំងអស់នេះ ស្តេច​ជ័យ​វរ្ម័នទី​៧ ដែល​កាន់​ព្រះពុទ្ធសាសនា ព្រះអង្គ​មានចិត្ត​អាណិតអាសូរ​ករុណា​ធម៌​មេត្តា​ច្រើន ដូច្នេះ​ព្រះអង្គ​ចង់​ផ្សព្វផ្សាយ​ទៅ​ទិស​ទាំង​៤ នូវ​ព្រហ្ម​វិហារធម៌ គឺ​មេត្តា (​សេចក្តី​រាប់អាន​), ករុណា (​សេចក្តី​អាណិត​) ឧបេក្ខា (​សេចក្តី​ស្មោះស្មើ​) និង​មុទិតា (​សេចក្តីត្រេកអរ​ចំពោះមុខ​) ។​

ទិដ្ឋភាព​រួម​នៃ​ប្រាសាទបាយ័ន និង ក្លោងទ្វារ​នៃ​ទីក្រុង​អង្គរធំ ដែលមាន​រូបព្រហ្ម​មុខ​បួន (​ម​.​ត ២០០០) និង ចម្លាក់​តំណាង​ព្រះភ័ក្ត្រ​នៃ​ព្រះ​ពោធិសត្វ​អវលោកេស្វរៈ​នៅ​ប្រាសាទតាសោម ដែល​គេ​ហៅថា មុខព្រហ្ម (​ម​.​ត ២០០៨)​

​    ​ទិស​ទាំង​៤ ដំណាង​ឲ្យ​ធាតុ​ទាំង​៤ ដែលមាន​ខ្យល់ ទឹក ភ្លើង និង​ធរណី ។ ព្រោះថា បើ​គ្មាន​ធាតុ​ទាំង​៤ នេះ​ទេ មនុស្ស​មិនអាច​រស់នៅ​បានឡើយ ។​
​    ​ព្រះបាទ​ជ័យវរ្ម័ន​ទី​៧ ជា​និមិត្តរូប​នៃ​ការវិល​ចុះ​វិល​ឡើង​របស់​ផែនដី ។ បើ​យើង​មើល​ពី​ព្រឹក ថ្ងៃ​រៈ​ពី​កើត មុខ​ខាងលិច​ស្លាប់ ចំណែក​មុខ​ចំហៀង​សងខាង​ទៅតាម​ពេលវេលា ទៅតាម​ខែ នឹង​រដូវ​របស់​ស្រុក​យើង ។​
​    ​ពេល​ថ្ងៃ​ដើរ​ត្រង់​ពីលើ ពេលខ្លះ​ដើរ​ឆៀង​ខាងត្បូង ពេលខ្លះ​ដើរ​ឆៀង​ខាងជើង ពេលណា​ថ្ងៃ​រះ​ផុត គឺ​មុខ​ខាងជើង​ត្រូវ​ពន្លឺ​ថ្ងៃ​ជាង ខាងត្បូង​ម្លប់​បន្តិច ហើយ​ខាងកើត​ថ្ងៃ​រះ ខាងលិច​ថ្ងៃ​លិច​ជាធម្មតា ។​
​    ​មាន​ហេតុផល​ជាច្រើន ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ទម្លុះ​នូវ​ពុទ្ធអង្គ អាថ៌កំបាំង​នៃ​ចំនួន​ដ៏​ច្រើន​លើសលុប​របស់​ព្រះ​កេស​នៃ​ព្រះព្រហ្ម​មុខ នៅលើ​ប្រាសាទបាយ័ន ។ តាមពិតទៅ​បើ​សំអាង​លើ​ពុទ្ធប្រវត្តិ​យើង រឿងដំណាល​ថា ព្រះ​ពី​ដើម​ធ្លាប់​សោយរាជ្យ​ជា​ស្តេច​ចក្រពត្តិ កាន់​បាទ​សូមទាន​គេ ហើយ​គេ​ឥត​គោរព ព្រះអង្គ​សម្តែង​ប​ដិ​ហា កើតជា​ព្រះពុទ្ធ មួយអង្គ អណ្តែត​ពេញ​អាកាស ។ ថ្វីត្បិតតែ​សេចក្តីពន្យល់​ខាងលើនេះ គេ​អាច​ទទួលយកបាន តែ​ត្រូវ​ជ្រាបថា ចំនួន​នៃ​ព្រះ​កេស​ទាំងអស់នោះ ដែលមាន​ចំនួន​១០៨ ពិតជា​ទាក់ទង​ទៅនឹង​លោក​ពិសិដ្ឋ ដែលមាន​ក្នុង​គម្ពីរ​វេទ និង​មហាយាន​ផងដែរ ។ លេខ​៥៤១០៨ ឬក៏ ១០០០ ពិតជា​បង្កប់​នូវ​និមិត្តរូប​ស៊ីជម្រៅ​ឥត​គណនា គឺ​អំណាច​មហិទ្ធិឫទ្ធិ បុណ្យ​បារមី​ដ៏​លើសលប់​គ្មាន​ត្រើយ​ត្រា​ន្ត​របស់​ព្រះ​លោកេស្វរៈ ដែល​ប្រកបដោយ​ព្រហ្ម​វិហារធម៌​ទាំង​៤ ដ៏​មហាប្រសើរ​សម្រាប់​សត្វលោក ។​
​    ​ពេល​យើង​ឡើងដល់​ជាន់​ទី​៣ ហាក់បីដូច​នៅ​កណ្តាល​ហ្វូងមនុស្ស​ច្រើន ពេលនោះ​អាណាចក្រ​កម្ពុជា មានការ​ច្របូកច្របល់​ដោយសារ​សាសនា ទើប​ប្រាសាទបាយ័ន ដែល​កសាងឡើង​ដោយ​ស្តេច​ជ័យ​វរ្ម័នទី​៧ បាន​ចែកជា ៣​កាល គឺ កាល​ព្រះបាទ​ជ័យ​វរ្ម័នទី​៧, កាល​ព្រះបាទ​យ​សោ​វរ្ម័នទី​១ និង​កាល​សៀម​លើកទ័ព​មក​វាយលុក​យក ទីក្រុង​អង្គរធំ​នៅ​ឆ្នាំ​១១១៧ ។​
​    ​ក្រោយមក ពី​ព្រះបាទ​ជ័យ​វរ្ម័នទី​៧ បាន​ទៅ​តស៊ូ​រំដោះជាតិ​ក្នុង​រយៈពេល​៤​ឆ្នាំ គឺ​ប​ង្រួ​បង្រួម​ជាតិ​ផង រហូតដល់​ឆ្នាំ​១១៨១ ព្រះបាទ​ជ័យវរ្ម័ន​ទី​៧ បណ្តេញ​ទ័ព​ចាម​ឈ្លានពាន​ចេញ​អស់ពី​ក្រុង​អង្គរធំ ទើប​រៀបចំ​ទីក្រុង​ឡើងវិញ និង​រៀបចំ​កសាង​ប្រាសាទតូចៗ​បន្ថែម​លើ​សំណង់​ចាស់ ដើម្បី​ប្រាសាទ​នោះ​ទៅជា​ប្រាសាទ​ក្នុង​រជ្ជកាល​របស់​ទ្រង់ ។​
​    ​រួម​សេចក្តី​មក យើង​សន្និដ្ឋានបានថា ប្រាសាទបាយ័ន​កសាងឡើង ដើម្បី​ឧទ្ទិស​ថ្វាយ​ព្រះ​ពោធិសត្វ លោកេស្វរៈ​មានមុខ​៤ ជាទី​សំអាង​ក្នុង​លទ្ធិ​ព្រះពុទ្ធសាសនា​មហាយាន ។ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៣៣ លោក ហ្ស​ក​ទ្រូ​វេ ជា​អ្នក​អភិរក្ស​ទី​៣ នៅ​តំបន់​សៀមរាប​អង្គរ បានធ្វើ​កំណាយ​ក្នុង​កំឡុង​ឆ្នាំ​១៩៣១ ចំ​កណ្តាល​ប្រាសាទ​កណ្តាល (​ធំ​) ជម្រៅ ១៤​ម៉ែត្រ ស្មើនឹង​កម្រិត​ដី​រាប​របស់​ប្រាសាទ លោក​បាន​យក​ដី​ចេញពី​ក្រៅ ដើម្បី​សិក្សា​ស្រាវជ្រាវរ​កកេ​តន​ភ័​ណ្ឌ​ផ្សេងៗ តែ​នៅ​ក្នុងនោះ​លោក​បាន​រកឃើញ​ព្រះ​ពុទ្ធរូប​មួយអង្គ​បាក់បែក កំពស់ ៣​ម៉ែត្រ ៦០ ហើយ​បាន​ជួសជុល​ឡើងវិញ​ជា​ស្ថាពរ ហើយ​ប្រគល់ជូន​ស្តេច​ស៊ីសុវត្ថិ​មុនី​វង្ស នៅ​ថ្ងៃទី​១៧ ឧសភា ឆ្នាំ​១៩៣៥ ហើយ​បាន​យកទៅ​តម្កល់​នៅ​ព្រះវិហារ​ប្រាំពីរ​ល្វែង តាម​បណ្តោយ​ថ្នល់ ទៅ​ក្លោងទ្វារ​ជ័យ នៅ​ខាងត្បូង​ថ្នល់​ក្រោយ​ប្រាសាទ​សួរ​ព្រ​ត្រ ។​
​    ​ប្រាសាទ​ដែល​ឧទ្ទិស​ដល់​ព្រះពុទ្ធសាសនា គេ​ហៅថា ព្រះពុទ្ធ​ជ័យ​ពុទ្ធ​មហា​នាថ បានន័យថា ជ័យ​ដំណាល​ឲ្យ​ព្រះបាទ​ជ័យ​វរ្ម័នទី​៧ ព្រះពុទ្ធ​ដំណាង​ឲ្យ​អ្នករក្សា​លោក ។​
​    ​សរុបមក ព្រះ​ភក្ត្រ​ទាំង​៤ ដ៏​ធំ ដែល​ស្ថិតនៅលើ​កំពូល​ទាំងឡាយ​នៃ​ប្រាសាទបាយ័ន ដែល​នៅ​ប្រាង្គ​កណ្តាល ឬ​ប្រាង្គ​ប្រធាន ដែល​ពី​ដើម​មានការ​គោរពបូជា​ព្រះ​ជ័យ​ពុទ្ធ​មហា​នាថ​នោះ គឺ​ពិតជា​តំណាង ឲ្យ​ព្រះ​លោកេស្វរៈ ។ ព្រះអង្គ​មាន​ទឹកមុខ​ញញឹម​ប្រឹម​ប្រិ​យ៍ បែរមុខ​មករក​ឃើញ ហាក់បីដូចជា​ចង់​រង់ចាំ​ភ្ញៀវ​យ៉ាង​រាក់ទាក់ មើល​ពី​ខាង​ណា​ក៏​ដូច​ខាង​ណា ឃើញ​ស្នាមញញឹម ពព្រាយ នាំ​ឲ្យ​យើង​សប្បាយរីករាយ​នឹង​កោត​ស្ងប់​ស្ងែ​ង ពី​វិ​រ​ទេពកោសល្យ​នៃ​ស្ថាបត្យករ ជា​ដូនតា​របស់​យើង ៕


EmoticonEmoticon